μονόβλαστος

-η, -ο

αυτός που αποτελείται από μονοφυή βλαστό, χωρίς κλαδιά, ο οποίος καταλήγει σε ένα μόνο άνθος, όπως είναι λ.χ. η παπαρούνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + βλαστός. Η λ. μαρτυρείται από το 1854 στον Κ. Α. Κουμανούδη].